H/Elena/ e Trojës si,dhe shpirti luftarak i gruas spartane

Share Messenger

Brenda dhe jashtė mureve, kėta heronj tė luftės sė Trojės ishin tė gjithė pellazgė e jo grekė .
Edwin Jacques “SHQIPTARET Historia e popullit shqiptar nga lashtesia deri ne ditet e sotme” fq. 60
H/Elena e Trojës, e njohur edhe si H/Elena e Spartës, ishte bija e Zeusit dhe e mbretëreshes Spartane Leda, motra e Castor, Pollux dhe Clytemnestra. Babai i saj zyrtar ishte Mbreti Spartan Tyndareu.
Ajo u konsiderua si gruaja më e bukur në botë dhe madje edhe perëndesha e zilisë. Rrëmbimi i saj nga Parisi solli Luftën e Trojës.

Gratë spartane ishin në thelb kreu i familjeve në shoqërinë spartane. Bijtë u morën nga shtëpia në moshën shtatë vjeç dhe u vendosën nëpër agogje.
Gratë nuk priteshin të mësonin detyrat e shtëpisë si dhe pastrimin, pasi pronarët e pasurive do të kryenin këto detyra.

Prandaj, gratë ishin më të preokupuara për të ruajtur nivelin e tyre fizik, për të mbajtur fëmijët dhe për të mbikëqyrur helotët që punonin tokën.
Sipas ligjit spartan, gratë që kishin vdekur në lindjen e fëmijëve dhe burrat që vdiqën në shërbim të vendit të tyre, të dy meritonin nderin që emrat e tyre të shkruheshin në varreza të tyre.
Gratë spartane u inkurajuan shumë që të prodhonin shumë fëmijë, mundësisht meshkuj, për të rritur popullsinë ushtarake të Spartës.
Tani, është e qartë se kush mund të jetë Helena legjendare në të vërtetë (ose një grua spartane që mund të jetë prototipi i saj).

Gratë spartane në kohërat e Elenes mund të krahasohen me gratë Amazonë.
Hulumtimet në lidhje me gratë Amazonë dhe Spartane, në të mirë është dëshmuar nga shumë historianë se Amazonet kanë disa elemente dhe ndikime të përbashkëta me Spartanet.
Gratë spartane kishin shumë më shumë liri politike sesa në qytete të tjera si Athina. Një grua spartane pritej të ishte e ashpër dhe të jetë në gjendje të mbrojë tokën e saje.
Patronazhi i Spartës dhe i Amazonianëve ishte Artemis, perëndeshë e gjuetisë së egër, mbrojtëse e kafshëve, mbrojtëse e grave, vajzave të reja dhe të rinjve, vetëm në Spartë ishte një shpirt luftarak dhe ndjenja e barazisë lejohej të lulëzonte midis burrave dhe grave spartane të klasës së lartë.
Gratë spartane u lejuan të divorconin nga burrat e tyre pa frikën e humbjes së pasurisë së tyre personale.
Së paku dokumentohet se gratë më të pasura i shkruajnë letra bijve të tyre dhe prandaj supozohet se ato mund të lexojnë dhe të shkruajnë.

Gratë gjithashtu njiheshin për të garuar në Lojërat Olimpike.
Veshje për gratë përbëhej nga dy veshje kryesore – një tunikë (ose një peplos ose chiton) dhe një mantel (imitim).
Peplos ishte një drejtkëndësh i madh prej pëlhure të rëndë, zakonisht prej leshi, i mbështjellur ne pjesen e sipërme, në mënyrë që mbulesa e tepërt të arrinte deri në bel.
Chiton ishte bërë nga një material shumë më i lehtë, prej liri. Ishte një drejtkëndësh shumë i gjatë dhe shumë i gjerë i pëlhurave të ngjitura në anët, të mbështetura ose të ngjitura në shpatulla dhe zakonisht të ngjitura rreth belit.

Ndryshe nga gratë spartane, lëkura e grave të Athinës u mbulua.
Antoine Etex. Helen (1859). West facade of the Cour Carree in the Louvre palace
Antonio Canova. Bust of Helen (1807). Copenghagen museum
Abduction of Helen. Schloss Schonbrunn, Vienna
Alethea/, Spartane./fishmedia/

Shqipe Hoxha

Share Messenger

Më të lexuarat